Conrad Boy (1939-1970) was de eerste kunstenaar die na de opkomst van het abstract-expressionisme in de jaren vijftig figuratieve kunst weer nieuw leven inblies. Deze rol is altijd toegeschreven aan de Britse kunstenaar David Hockney, die hiermee dus ten onrechte bekendheid verwierf. Met dit project wordt aangetoond dat Boy niet alleen de echte eerste Nieuw-Figuratieve schilder was, maar dat Hockney ook nog eens zijn stijl kopieerde.

Bij een uitwisselingsprogramma tussen studenten van de Bradford School of Arts in Londen en de New York University in 1954, waar respectievelijk Hockney en Boy op dat moment studeerden, vond de eerste ontmoeting plaats.

Terwijl Boy zijn figuratieve stijl al gevonden had, ging Hockney pas daarna op diezelfde manier werken en maakte later zelfs een inmiddels beroemd schilderij, dat vrijwel identiek is aan een eerder werk van Boy. Het laat zien dat de kunstgeschiedenis niet altijd eerlijk weergegeven wordt.

Op de foto hieronder zie je links het werk van Boy uit 1952, dus twee jaar voordat de uitwisseling met student Hockney plaatsvond. En op de foto rechts het werk van Hockney bijna tien jaar later, uit 1961. De rode vorm, de geschilderde teksten en de kalende figuur gekleed in een witte jurk lijken haast een op een gekopieerd.

Het leven van Conrad Boy zou uiteindelijk vrij tragisch verlopen. In 1968 raakte hij gewond bij een auto-ongeluk, dat tegelijkertijd het leven van zijn vrouw en kind zou kosten.

Boy’s beide benen moeten worden afgezet en hij verblijft korte tijd in de Amputee Clinic van het General Hospital in Los Angeles, waar dan de eerste Vietnamslachtoffers binnenkomen. Boy besluit hen te schilderen en toont zich daarmee een geëngageerd kunstenaar, die de wrede tijdgeest documenteerde.

Tenslotte zou Boy zich in 1970 van het leven beroven. De overzichtstentoonstelling van zijn werk in het Museum of Modern Art (MoMA) te New York het jaar erop werd geopend door David Hockney.